Πετάω συχνά με αεροπλάνο και, με τον καιρό, κατάλαβα κάτι απλό: για να νιώθω άνετα κατά τη διάρκεια της πτήσης και να μην ενοχλώ τους άλλους επιβάτες, είναι καλύτερα κάποιες φορές να προβλέπω ορισμένες συνθήκες εκ των προτέρων.
Λόγω της σωματοδομής μου, συχνά αισθάνομαι στριμωγμένη σε μια τυπική θέση. Για να μην καταλαμβάνω τον χώρο του διπλανού μου, έχω συνηθίσει να αγοράζω δύο εισιτήρια: μία θέση στο παράθυρο και τη διπλανή της. Αυτό μου επιτρέπει να ταξιδεύω ήρεμα, χωρίς να ενοχλώ κανέναν.
Σε μια πρόσφατη πτήση, ήμουν ήδη καθισμένη και δεμένη με τη ζώνη ασφαλείας, περιμένοντας την απογείωση. Εκείνη τη στιγμή, εμφανίστηκε μια γυναίκα με ένα παιδί. Χωρίς να μου ζητήσει τίποτα, έβαλε το παιδί να καθίσει στη θέση δίπλα μου.
Της εξήγησα ευγενικά ότι αυτή η θέση μου ανήκει επίσης, ότι την είχα κρατήσει εκ των προτέρων και ότι δεν ήταν ιδιοτροπία, αλλά μια συνειδητή επιλογή, από σεβασμό τόσο προς εμένα όσο και προς τους άλλους.
Αντέδρασε συναισθηματικά, εκφράζοντας την έκπληξή της: «Μα είναι απλώς ένα παιδί!», είπε. Μερικοί επιβάτες γύρω μας πρότειναν ότι «θα έπρεπε να υποχωρήσω», αλλά παρέμεινα ψύχραιμη.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι σημαντικό να δείχνουμε σεβασμό προς όλους. Έτσι, κάλεσα μια αεροσυνοδό και της εξήγησα ήρεμα την κατάσταση, δείχνοντάς της τις δύο κάρτες επιβίβασης. Ζήτησα επίσης αν ήταν δυνατό να βρεθούν άλλες θέσεις για τη συγκεκριμένη επιβάτιδα και το παιδί της, ώστε να αποφευχθεί κάθε παρεξήγηση.
Το πλήρωμα έδειξε κατανόηση. Μετά από μια σύντομη συζήτηση, η κατάσταση λύθηκε χωρίς σύγκρουση. Μου είπαν μάλιστα ότι τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι σπάνιες και ότι το προσωπικό είναι πάντα πρόθυμο να βοηθήσει ώστε να βρεθούν λύσεις για όλους τους επιβάτες.
Η πτήση συνεχίστηκε ήρεμα και ένιωσα ικανοποιημένη που δεν υπέκυψα στην πίεση, χωρίς όμως να πληγώσω κανέναν. Αρκετοί άνθρωποι ήρθαν μάλιστα να μου εκφράσουν τη στήριξή τους — κάτι που δεν το περίμενα, αλλά με συγκίνησε βαθιά.
Η αγορά ενός δεύτερου εισιτηρίου ήταν για μένα ένας τρόπος να δείξω σεβασμό — τόσο προς τον εαυτό μου όσο και προς τους άλλους. Μερικές φορές, είναι καλό να θυμόμαστε ότι το να θέτουμε όρια και να διεκδικούμε αυτό που έχουμε πληρώσει εκ των προτέρων, δεν είναι ιδιοτροπία, αλλά συνειδητή επιλογή.
